تبلیغات
مطالب
تیم ملی ۱۳۶۰
- توضیحات
- نمایش از سه شنبه, 06 آبان 1399 11:02
- نوشته شده توسط Super User
- دسته: Joomla 2.5
- بازدید: 73837
* تیم ملی ایران .......... امجدیه , اسفند ماه ۱۳۶۰ - عزیزان بترتیب از راست :
ایستاده : منوچهر طاهرخانی , محمد پنجعلی , امیر مرزوقی , وازگن صفریان , حمید فرزام نیا و محمود حقیقیان
نشسته : روح الله عباد زاده , عباس کارگر . مهدی دینورزاده , محمد مایلی کهن و علی حیدری
============================
آن روز که در کوردوبا داور لهستانی مسابقه ی ایران و پرو ( آلوژ یارکوژ ) سوت پایان را به صدا در آورد تا نخستین نمایندگان ما از آوردگاه جام جهانی به خانه بازگردند , جملگی بر این عقیده بودند که در دوره ی بعد ( اسپانیا ۱۹۸۲ ) با پند گرفتن از رخداد های آرژانتین ۷۸ , بهتر و کاملتر به عرصه ی جام جهانی , باز خواهند گشت . در واقع این مطلب , چکیده ی از مصاحبه ای بازیکنان ایران ( ناصر حجازی , علی پروین , حسن روشن , غفور جهانی , حسن نظری , ایرج دانایی فرد , ابراهیم قاسمپور , حسین فرکی ......... ) در هنگام بازگشت به وطن بود . نامهایی که اغلبشان در سن و سالی بودند که قادر باشند , چهار سال بعد نیز همچنان برای تیم ملی مفید و موثر باشند .
آن روزها هیچ کارشناسی نمیتوانست تصور کند که در سال ۱۹۸۲ , هیچیک از آن ستاره ها که نامشان ذکر شد , دیگر در تیم ملی حاضر نباشد !!! ....... ستاره هایی که در واقع , محصول تلاش و سرمایه گذاری وسیع روی فوتبال ایران طی یک دوره ی ۱۰ ساله و از نگاهی دیگر محصول نهایی یک لیگ پویا بنام " جام تخت جمشید " بود .
اما تنها با گذشت کمتر از چهار سال و همزمان با آغاز جنگ خانمان سوز ایران و عراق , سیمای تیم ملی در ظاهر و باطن با یک تصمیم گیری عجیب , تحت عنوان قانون ۲۷ ساله ها , تغییر کرد . تغییراتی که در تمامی بخش های ان از جمله کادر فنی , بازیکنان و حتی نشان فدراسیون فوتبال , نمایان بود .
با نگاهی دقیق به سیمای تیم ایران در خواهیم یافت که , کمتر نشانی از آن تیم قدرتمند و بیادماندنی که موفق شد در کمال شایستگی , اسکاتلند مغرور را در کوردوبا متوقف کند و یا آرژانتین قهرمان جهان را در سانتیاگو برنابئو , به چالش بکشد , دیده میشود و در بهترین حالت , چیزی شبیه به یک تیم ب و یا تیم المپیک ( امید ) می باشد . با اینحال اما لیگ جام تخت جمشید , چنان پر بار بود که بتوان حتی , ۲۰ بازیکن اول اش را کنار نهاد و باز هم , صاحب یک تیم فوتبال نیرومند و توانا شد . در فقدان سازماندهی مطلوب در فوتبال پایه و در نبود زمین های خاکی و نیز مربیان عاشق و بازیکن ساز , دیگر بعید است که فوتبال ایران به چنین غنایی دست یابد .
از آنجا که با صلاح دید مسئولان وقت , فوتبال ملی از رقابتهای انتخابی جام جهانی ۱۹۸۲ کنار کشید , فرصتی مغتنم برای دیگر کشورهای آسیایی پدید آمد تا در غیاب قدرت نخست قاره , نماینده ی آسیا در جام جهانی باشند و کویت که آن روزها با یک برنامه ی صحیح و مدون , صاحب موفقیتهایی قابل توجه ( فتح جام ملتها آسیا و حضور موفق در المپیک مسکو ) شده بود , بعنوان نماینده آسیا به جام جهانی ۱۹۸۲ صعود کرد و فوتبال ایران عزیز ما , دور از شرایط مطلوب و آرمانی و در فضایی منبعث از جنگ و آتش و دود , دل به همان اندک مسابقه های دوستانه بست .
تصویر فوق , یکی از همان مسابقه های دوستانه ما بین تیم منتخب ایران با تیمی از کره شمالی می باشد که در اواسط اسفند ماه ۱۳۶۰ برگزار شد . در میانه ی سال ۱۳۶۰ ارتباط دیپلماتیک , میان دو کشور ایران و کره شمالی افزایش یافت و در همین راستا بود که , در اسفند ماه ۱۳۶۰ یک تیم از کره شمالی برای انجام چند مسابقه دوستانه , تحت عنوان تیم "جوانان ایالت پیونگ یانگ " به ایران آمد و در چند شهر از جمله , تهران , بوشهر , خوزستان , شیراز ..... بمیدان رفت .
* محمود حقیقیان عزیز , ستاره ی فوتبال ایران و باشگاه پاس , یک نمونه ی روشن برای لیگ پویای جام تخت جمشید است . او تحت تعالیم حسن آقای حبیبی رشد کرد و تا انجا پیش رفت که سرانجام , ستون میانه ی میدان تیم قهرمان دو ساله ی جام تخت جمشید شد . بسیاری از فوتبالدوستان عقیده دارند که جای هافبکی توانمند , جوان و جنگنده همچون او در تیم آرژانتین ۷۸ خالی بود .
==============================