* جاودانه ها از راست : توستائو ( ۹ ) , جرزینهو , کلوالدو , جرسون و سلطان پله ... گوآدلاخارا - ۲۷ خرداد ۱۳۴۹
================================
* پایان انتظار ۲۰ ساله ....
========
در اوج گرمای خرداد سال ۱۳۴۹ پس از ۲۰ سال , دو بزرگ آمریکای جنوبی , دگر بار در یک تورنمنت بزرگ صف ارایی کردند تا تکلیف یک پای فینال جام ۷۰ تعیین شود . هر دو با در اختیار داشتن دو عنوان قهرمانی , بخت ان را داشتند تا در صورت پیروزی در نیمه نهایی , فاتح ابدی جام زیبای ژول ریمه باشند . روزی که در حقیقت , پایان انتظار ۲۰ ساله برای طلائی پوشان بود ..........
۶۰ هزار هوادار پر شور و اغلب مکزیکی و برزیلی با بوق و دهل و پرچم و .... فضایی را در ورزشگاه جالیسکو گوادالاخارا ایجاد کردند که گویی , طلایی پوشان در خانه میزبان اروگوئه هستند . ماریو زاگالوی کبیر ( مربی برزیل ) در خط دفاع با گماردن اورلدو بجای مارکو آنتونیو , یک ریسک بزرگ را پذیرفت ... و در سوی دیگر مربی اروگوئه ژان هوبرگ ( Juan Hohberg ) , تیمش را بدون مهاجم بزرگ اروگوئه ویکتور اسپراگو و باهمان ترکیب موفق و برنده در یکچهارم مقابل شوروی , به میدان فرستاد .
حساسیت این رویداد آنگونه بود که در همان بدو دمیده شدن سوت اغاز توسط داور اسپانیایی , در گوشه ای از ورزشگاه میان طرفداران دو تیم نزاعی روی داد که موجب دخالت پلیس و انتظامات شد اما این دخالت سبب ان شد تا چند هوادار از هر دو سو , مصدوم شوند . این مجادله هنگامی آغاز شد که چند تن از طرفداران برزیل پرچم اروگوئه را از دیرک حامل ان , خارج نموده و ان را به کناری پرتاب کردند و همین خشم طرفداران اروگوئه را برانگیخت .... و سرانجام مسابقه ی داغ و حساس نیمه نهایی , آغاز شد .
* برزیل و اروگوئه ....... جام جهانی ۱۹۷۰ ( گوادلاخارا - ۲۷ خرداد ۱۳۴۹ ) - منبع : وبسایت فیفا
============================
همانگونه که انتظار میرفت , برزیل تشنه ی پیروزی , یکپارچه حمله بود و هنرمندان بزرگ , اروگوئه در لاک دفاعی فرو بردند اما حمله هایشان بی فرجام ماند انکونه که هفته نامه ی کیهان ورزشی در این رابطه مینویسد :
در ابتدای نیمه اول , اروگوئه موفق نشان داد و توانست حمله های برزیل را خنثی کند هجوم هایی ناهماهنگ و شتابزده .... آنگونه که اغلب کارشناسان نیمه نخست مسابقه ی برزیل و اروگوئه را , بد ترین نمایش برزیل بزرگ ۱۹۷۰ دانستند . در مقابل اروگوئه اما یک تیم هماهنگ بود , که هیچ روزنه را برای هجوم باقی نمیگذاشت و در ضد حمله ها نیز بسیار موفق عمل کرد . برزیل هر آنچه کرد نتوانست به حریم دروازه اروگوئه راه یابد زیرا که در برابر هجوم برزیلیان , یازده اروگوئه ای به دفاع میپرداختند ..
و سپس در دقیقه نوزدهم , ضربه ی مورب و غافلگیر کننده از سوی مهاجم اروگوئه ( لوئیس کوبیلا ) دروازه برزیل را فرو می ریزد تا همگان متقاعد شوند که شاید , تاریخ تکرار شود و یک روز هولناک دیگر , پیشروی فوتبال برزیل باشد اما سرانجام در اخرین دقیقه ی نیمه ی نخست , هافبک توانای برزیل ( کلوالدو ) نتیجه را برابر کرد تا اندکی از فشارهای روحی و روانی , کاسته گردد ...
و نیمه ی دوم .... بنقل از استاد بزرگ , زنده یاد داریوش اسداللهی " شکوه ستارگان " بود . اعجوبه های برزیل نمایشی بس دلپذیر و دیدنی را بر پا داشتند انگونه که دقایقی از ان لحظه ها همچنان در یادها باقیست . پله , توستائو , جرزینهو و سرانجام روبرتو ریولینو .... بارها و بارها هنرمندانه , دروازه اروگوئه لرزاندند و سرانجام دو بار نیز توپ را از خط دروازه عبور دادند تا مردمان سرزمین قهوه و فوتبال , اندکی از خاطره ی ان شکست تلخ فینال ۱۹۵۰ خارج شوند . پایان شیرین و دلچسب برای یک انتظار بیست ساله ...
کیهان ورزشی در ادامه اشاره میکند :
دور تسلسل ۲۰ ساله ی برزیل و اروگوئه در جام جهانی ... نخستین دوره جام جهانی در سال ۱۹۳۰ و در کشور اروگوئه برگزار شد که میزبان قهرمان آن رویداد شد . بیست سال بعد جام جهانی در برزیل برگذار شد و اروگوئه در فینال با نتیجه ۲ بر یک بر میزبان , چیره گشت تا مجدد قهرمان جام جهانی گردد و حالا باز بعد از بیست سال , برزیل انتقام خود را از تیم اروگوئه میگیرد ...