مطالب

تیم ملی ۱۳۶۰

* تیم ملی ایران ..........  امجدیه , اسفند ماه ۱۳۶۰ - عزیزان بترتیب از راست :

ایستاده : منوچهر طاهرخانی , محمد پنجعلی , امیر مرزوقی , وازگن صفریان , حمید فرزام نیا و محمود حقیقیان

نشسته : روح الله عباد زاده , عباس کارگر . مهدی دینورزاده , محمد مایلی کهن و علی حیدری 

============================

 آن روز که در کوردوبا  داور لهستانی مسابقه ی ایران و پرو ( آلوژ یارکوژ ) سوت پایان  را به صدا در آورد تا نخستین نمایندگان ما از آوردگاه جام جهانی به خانه بازگردند , جملگی  بر این عقیده بودند که در دوره ی بعد ( اسپانیا ۱۹۸۲ ) با پند گرفتن از رخداد های آرژانتین ۷۸ , بهتر و کاملتر به عرصه ی جام جهانی , باز خواهند گشت . در واقع این مطلب , چکیده ی از مصاحبه ای بازیکنان ایران (  ناصر حجازی , علی پروین , حسن روشن , غفور جهانی , حسن نظری , ایرج دانایی فرد , ابراهیم قاسمپور , حسین فرکی ......... ) در هنگام بازگشت به وطن بود . نامهایی که اغلبشان  در سن و سالی بودند که قادر باشند , چهار سال بعد نیز  همچنان  برای تیم ملی مفید و موثر  باشند .

  آن روزها  هیچ کارشناسی نمیتوانست تصور کند که در سال ۱۹۸۲  , هیچیک از آن ستاره ها که نامشان ذکر شد , دیگر در تیم ملی حاضر نباشد !!! .......  ستاره هایی که در واقع , محصول  تلاش و سرمایه گذاری وسیع روی فوتبال ایران طی یک دوره ی ۱۰ ساله و از نگاهی دیگر محصول نهایی یک لیگ پویا بنام " جام تخت جمشید " بود .

 اما تنها با گذشت کمتر از چهار سال و همزمان با آغاز جنگ خانمان سوز ایران و عراق , سیمای تیم ملی در ظاهر و باطن با یک تصمیم گیری عجیب , تحت عنوان قانون ۲۷ ساله ها   ,  تغییر کرد . تغییراتی که در تمامی بخش های ان از جمله کادر فنی ,  بازیکنان  و حتی نشان فدراسیون فوتبال , نمایان بود . 

 با نگاهی دقیق به سیمای تیم ایران  در خواهیم یافت که , کمتر نشانی از آن تیم قدرتمند و بیادماندنی که موفق شد در کمال شایستگی , اسکاتلند مغرور را در کوردوبا متوقف کند و یا آرژانتین قهرمان جهان را در سانتیاگو برنابئو , به چالش بکشد , دیده میشود و در بهترین حالت  , چیزی شبیه به یک تیم ب و یا تیم المپیک ( امید ) می باشد . با اینحال اما لیگ جام تخت جمشید , چنان پر بار بود که بتوان حتی , ۲۰ بازیکن اول اش را کنار نهاد و باز هم , صاحب یک تیم فوتبال نیرومند و توانا شد . در فقدان سازماندهی مطلوب در فوتبال پایه و در نبود زمین های خاکی و نیز مربیان عاشق و بازیکن ساز , دیگر  بعید است که  فوتبال ایران به چنین غنایی دست یابد . 

  از آنجا که با صلاح دید مسئولان وقت , فوتبال ملی از رقابتهای انتخابی جام جهانی ۱۹۸۲ کنار کشید  , فرصتی مغتنم برای دیگر کشورهای آسیایی  پدید آمد تا در غیاب قدرت نخست قاره , نماینده ی آسیا  در جام جهانی باشند و کویت که آن روزها با یک برنامه ی صحیح و مدون , صاحب موفقیتهایی  قابل توجه ( فتح جام ملتها آسیا و حضور موفق در المپیک مسکو ) شده  بود , بعنوان نماینده آسیا به جام جهانی ۱۹۸۲ صعود کرد و فوتبال ایران عزیز ما , دور از شرایط مطلوب و آرمانی و در فضایی منبعث از جنگ و آتش و دود  , دل به همان اندک مسابقه های دوستانه بست .

  تصویر فوق , یکی از همان مسابقه های دوستانه ما بین تیم منتخب ایران  با تیمی از کره شمالی می باشد که در اواسط اسفند ماه ۱۳۶۰ برگزار شد . در میانه ی سال ۱۳۶۰ ارتباط دیپلماتیک , میان دو کشور ایران و کره شمالی افزایش یافت و در همین راستا بود که , در اسفند ماه ۱۳۶۰ یک تیم  از کره شمالی برای انجام چند مسابقه دوستانه , تحت عنوان تیم  "جوانان ایالت پیونگ یانگ " به ایران آمد و در چند شهر از جمله , تهران , بوشهر , خوزستان , شیراز .....  بمیدان رفت .

 * محمود حقیقیان عزیز , ستاره ی فوتبال ایران و باشگاه پاس , یک نمونه ی  روشن برای لیگ پویای جام تخت جمشید است . او تحت تعالیم  حسن آقای حبیبی رشد کرد و تا انجا پیش رفت که سرانجام , ستون میانه ی میدان تیم قهرمان دو ساله ی جام تخت جمشید شد . بسیاری از فوتبالدوستان  عقیده دارند که جای هافبکی توانمند , جوان و جنگنده همچون او در تیم آرژانتین ۷۸ خالی بود . 

==============================

• < قبلی
• بعدی >